۱) - یه وبلاگى دیدم فكر كردم مال توئه، ببین تو وبلاگ ندارى؟
+ نه، حالا كدوم وبلاگ بود؟
- هیچى یه‌دستى زدم
+ آهان.

۲) - یه وبلاگى دیدم فكر كردم مال توئه، ببین تو وبلاگ ندارى؟
+ نه، حالا كدوم وبلاگ بود؟
- هیچى بى‌خیال
+ باشه حالا بگو كدوم وبلاگ بود می‌خوام بدونم
- اصن زیادم شبیه تو نبود
+ ...
.
.
.

در وضعيت ۲ كنجكاوى "+" كاملاً طبيعی است. "-"، "+" را با كسى اشتباه گرفته ولى وقتى متوجه اشتباهش می‌شود، نمی‌خواهد بگوید با چه كسى؛ در اين صورت واقعاً از به وجود آوردن وضعیت ۲ ــ در حالتی که وضعیتی مثل ۱ وجود دارد ــ چه هدفى می‌تواند داشته باشد؟ در این‌جور اتفاق‌ها معمولاً وضعیت ۲ به حدی مسخره است که حتی نمی‌تواند لذت سادیستی (حاصل از اذیت کردن و کنجکاوی "-") برای "+" داشته باشد.